Nr 13. 17 t/m 22/10. Baton Rouge - Kirbyville
Door: Theo en Hanny
Blijf op de hoogte en volg Theo en Hanny
23 Oktober 2015 | Verenigde Staten, Kirbyville
Toen we zaterdag uit Baton Rouge vertrokken, kwamen we al snel in een parade terecht. Het ging om 'homecoming' , een optocht omdat de scholen en universiteit weer begonnen zijn. Een mooi spektakel.
We wilden onze eigen route gedeeltelijk rijden, maar dat ging niet door. De HIghway was erg druk en de shoulders heel smal. Dus zijn we er na 10 km vanaf gegaan. Op goed geluk en gelet op de stand van de zon, kwamen we aan in New Roads. Van hieruit volgen we de route 'southern tier' (zie ook www.adventurecycling.org voor meer info over de route naar San Diego). In New Roads stonden we op een camping die die naam niet mag hebben. Alles was te vies om aan te pakken. Maar goed, kostte ook niets. We werden nog verblijd door de disco die 30 m van ons vandaan slapen bijna onmogelijk maakte.
In drie dagen hebben we twee lekke banden gehad, pure pech.
Het gedeelte van Louisiana waar we nu doorfietsen, ligt lager dan de Mississippi. We zien dan ook veel dijken. Het landschap doet ook heel Nederlands aan.
We fietsen door suikerrietplanteges en later ook door rijstvelden. Dit gedeelte heet Cajun County. Cajun is een verbastering van een groep Franse 'settlers' interessant om daar meer over te lezen. Heeft In ieder geval niets te maken met de Cajun-Kitchen.
Die term is er pas sinds de jaren 80.
De temperatuur blijft prima, elke dag tussen de 25 en 30 graden.
Het fietst ook heel gemakkelijk. Vrijwel vlak, weinig verkeer en een zacht windje in de rug. De enige last die we af en toe van het verkeer ondervinden, zijn de vrachtwagens die hout/bomen transporteren.
Mensen in Louisiana zijn erg vriendelijk, nog niet eerder zo meegemaakt. Veel gesprekjes, trouwens ook met mensen die dezelfde route fietsen.
Met loslopende honden valt het wel mee. 'Ksss' en ' go home' is meestal voldoende.
Hanny heeft eindelijk ook 'Crawfish' gegeten. Wat het was is niet helemaal duidelijk geworden, maar het was wel lekker. Als bestek kregen we alleen een vork, wel netjes in plastic verpakt. Amerikanen eten bijna alleen met een vork, een mes zie je ze zelden gebruiken.
Intussen zijn we de grens met Texas gepasseerd (staat 16) toen we over de Sabine-rivier gingen. We zijn nu ruim over de 4000 km van de route en voorlopig zitten we nog wel in Texas. Hoe het verder gaat is nog niet duidelijk. Het kan zijn dat
we een paar dagen moeten schuilen voor de naweeën van de orkaan Patricia die in Mexico aan land komt. Het weerbericht waarschuwt er voor en we zullen voorzichtig zijn.
Groetjes,
Hanny en Theo
We wilden onze eigen route gedeeltelijk rijden, maar dat ging niet door. De HIghway was erg druk en de shoulders heel smal. Dus zijn we er na 10 km vanaf gegaan. Op goed geluk en gelet op de stand van de zon, kwamen we aan in New Roads. Van hieruit volgen we de route 'southern tier' (zie ook www.adventurecycling.org voor meer info over de route naar San Diego). In New Roads stonden we op een camping die die naam niet mag hebben. Alles was te vies om aan te pakken. Maar goed, kostte ook niets. We werden nog verblijd door de disco die 30 m van ons vandaan slapen bijna onmogelijk maakte.
In drie dagen hebben we twee lekke banden gehad, pure pech.
Het gedeelte van Louisiana waar we nu doorfietsen, ligt lager dan de Mississippi. We zien dan ook veel dijken. Het landschap doet ook heel Nederlands aan.
We fietsen door suikerrietplanteges en later ook door rijstvelden. Dit gedeelte heet Cajun County. Cajun is een verbastering van een groep Franse 'settlers' interessant om daar meer over te lezen. Heeft In ieder geval niets te maken met de Cajun-Kitchen.
Die term is er pas sinds de jaren 80.
De temperatuur blijft prima, elke dag tussen de 25 en 30 graden.
Het fietst ook heel gemakkelijk. Vrijwel vlak, weinig verkeer en een zacht windje in de rug. De enige last die we af en toe van het verkeer ondervinden, zijn de vrachtwagens die hout/bomen transporteren.
Mensen in Louisiana zijn erg vriendelijk, nog niet eerder zo meegemaakt. Veel gesprekjes, trouwens ook met mensen die dezelfde route fietsen.
Met loslopende honden valt het wel mee. 'Ksss' en ' go home' is meestal voldoende.
Hanny heeft eindelijk ook 'Crawfish' gegeten. Wat het was is niet helemaal duidelijk geworden, maar het was wel lekker. Als bestek kregen we alleen een vork, wel netjes in plastic verpakt. Amerikanen eten bijna alleen met een vork, een mes zie je ze zelden gebruiken.
Intussen zijn we de grens met Texas gepasseerd (staat 16) toen we over de Sabine-rivier gingen. We zijn nu ruim over de 4000 km van de route en voorlopig zitten we nog wel in Texas. Hoe het verder gaat is nog niet duidelijk. Het kan zijn dat
we een paar dagen moeten schuilen voor de naweeën van de orkaan Patricia die in Mexico aan land komt. Het weerbericht waarschuwt er voor en we zullen voorzichtig zijn.
Groetjes,
Hanny en Theo
-
23 Oktober 2015 - 12:17
Gerrit Bouwhuis:
Hallo,
Begint nu de echte uitdaging met eindeloze afstanden over grote vlaktes zonder veel afwisseling en uitdaging of heb ik toch een verkeerd beeld van texas en de verdere staten??
gerrit -
26 Oktober 2015 - 20:22
Jan En Willy:
Hallo,
Indrukwekkende tocht.
Heb net de kaart ontvangen.
Zaterdag de Dutch Lions, het Nederlands American Football team, tegen the Belgium Barbarians gezien met Ewoud in het RKC stadion in Waalwijk. Nederland won met 17-3 en gaat naar het EK. ( zij wel)
Het wordt 20 graden in Limburg dus nog lang geen strooizout.
Laatste nieuws uit Nderland:
-Zeewier levert net zoveel energie als de wind
- er zit te veel zout in het eten
- rood vlees inclusief vleeswaren zijn schadelijk voor de gezondheid.
Groet,
Jan en Willy
-
26 Oktober 2015 - 21:10
Ans En Nol:
Leuk weer een bericht van jullie te lezen.
Fijn dat het zo voorspoedig gaat; een paar lekke banden zal vul jullie toch geen tegenslag zijn!? It's all in the game !
De foto's doen inderdaad wat Hollandser aan, behalve dan de rijstvelden.
Leuke kaart ontvangen: Ans moet maar eens kijken of ze Seafood Gumbo of chicken gumbo kan bereiden.
Ans wordt al wat mobieler en heeft daarom maar de volgende 'reparatie' afgesproken, maar die is wat minder ingrijpend: staaroperatie op 11-11. Ze ziet het allemaal als revisie.
Tegen de tijd dat jullie terugkeren, is ze vast weer behoorlijk op dreef. Maar...we gaan inderdaad in januari naar Portugal (15-1 tot 5-2).
Een hartelijke groet van ons en veel plezier met het vervolg. We zien jullie volgende verslag wel weer. -
28 Oktober 2015 - 21:06
Richard:
Dag Theo en Hanny,
Weer een leuk verslag om te lezen. Al ben ik er nooit geweest, persoonlijke ervaringen als deze geven toch een goede indruk. Leuke foto's voor mij als geograaf: het 'hurricane-evacuationbord' mag ik vast wel gebruiken :-) Daarnaast de landbouwgrond in Louisiana: net Nederland! En tja, de temperaturen, je fietst wel op dezelfde breedtegraad als de Sahara! Het is hier typisch Nederlands weer: na veertien dagen echt koud weer (overdag nog geen tien graden) nu prachtige herfstdagen met een graad of 17. De bladeren vallen, veel kleuren, ochtendmist... Indian Summer in Nederland.
In denk dat Texas wat saai zal zijn, maar van Marit hoorde ik dat San Antonio mooi moet zijn. En dan het 'echte wilde westen' in... Ik denk dat je in New Mexico en Arizona heel wat mooie landschappen zult zien.
Geniet van deze geweldige ervaring; ik heb er respect voor dat jullie uitvoeren wat jullie altijd al eens wilden doen. Zo hang je toch de slingers op in je leven.
Hartelijke groeten van mij en ik lees het volgende verslag wel weer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
