Nr 20. 5 t/m 11/12. Salome - Jacumba Hot Springs
Door: Theo en Hanny
Blijf op de hoogte en volg Theo en Hanny
11 December 2015 | Verenigde Staten, Jacumba
Nog zo'n 125 km en dan zijn we er!
De afgelopen week hebben we zonder problemen gefietst bij super mooi weer. Nadat we uit Salome zijn vertrokken, was de volgende halte Quartzsite. Dit is een heel bijzondere plaats, midden in de woestijn. Normaal leven hier nog geen 2000 inwoners, maar in januari is de town gegroeid tot meer dan 200.000 (nee, geen tikfout). Dit is de plek waar de snowbirds overwinteren. Het stikt er dan ook van de RV-parken en de nodige handel die erbij hoort. De buggy is het vervoermiddel voor de oudjes. 's Avonds hebben we (lach niet) genoten van een karaoke-avond.
De volgende dag zijn we onze laatste staat binnen gegaan:Californië. De grens is hier niet recht, maar wordt gevormd door de Colorado. En natuurlijk mogen we de klok weer een uur terugzetten. In tegenstelling tot de Rio Grande stroomde hier wel water door. Door de irrigatie is hier veel landbouw mogelijk. Maar als dit ophoudt, is het meteen weer woestijn.
Op zondag naar Palo Verde. Tevoren maakten we ons zorgen over onderdak, maar dat viel reuze mee. We kwamen terecht op een trailerpark, waar we onze tent op een prachtplek neer konden zetten. 's Avonds zelfs een vuurtje gestookt, zoals het hoort bij kamperen in de USA.
Het was wel een heel koude nacht en een lek matje helpt ook niet. Hierna een lange, eenzame weg naar Brawley. De eerste 40 km klommen vervelend. Eerst omhoog, dan stukje minder omlaag, dan weer omhoog etc. Als we boven zijn is het uitzicht op de Algodones-zandduinen geweldig. Het is nog wel 20 km fietsen voor we er zijn. Het gele zand loopt letterlijk over de weg. Er wordt ook veel met buggy's in de duinen gecrosst.
Als we de dag erop naar El Centro fietsen, passeren we het laagste punt van onze route: 199 feet onder zeeniveau. El Centro is weer eens een grotere plaats, waar we bij de Walmart op zoek kunnen naar foute Kersttruien. Hier doen we onze versleten tent bij de vuilnis omdat we die niet meer nodig hebben.
De weg naar Ocotillo is de slechtste die we tot nu toe gehad hebben. Vol ribbels, gaten en stenen. We hebben nog een poging gedaan om illegaal over de I-8 te fietsen, maar de Highway Patrol snapte ons al na 300 m en toen konden we weer terug. Ocotillo stelt niets voor, maar er is een 'motel' met twee kamers. In town zijn naast elkaar het postkantoor, de brandweer en het communitycenter. En dat was het dan op een paar huizen na.
Gisteren hadden we een zware dag. We klommen bijna 1000 m met gemiddeld 5%. Dat is op zich nog wel te doen, maar de zware tegenwind zorgde ervoor dat we ook stukken hebben gelopen. Vandaag kon er niet gefietst worden vanwege een westerstorm en regen(!). De verwachting voor morgen is beter en als het mee zit, zijn we over twee dagen in SD.
Groetjes,
Theo en Hanny
De afgelopen week hebben we zonder problemen gefietst bij super mooi weer. Nadat we uit Salome zijn vertrokken, was de volgende halte Quartzsite. Dit is een heel bijzondere plaats, midden in de woestijn. Normaal leven hier nog geen 2000 inwoners, maar in januari is de town gegroeid tot meer dan 200.000 (nee, geen tikfout). Dit is de plek waar de snowbirds overwinteren. Het stikt er dan ook van de RV-parken en de nodige handel die erbij hoort. De buggy is het vervoermiddel voor de oudjes. 's Avonds hebben we (lach niet) genoten van een karaoke-avond.
De volgende dag zijn we onze laatste staat binnen gegaan:Californië. De grens is hier niet recht, maar wordt gevormd door de Colorado. En natuurlijk mogen we de klok weer een uur terugzetten. In tegenstelling tot de Rio Grande stroomde hier wel water door. Door de irrigatie is hier veel landbouw mogelijk. Maar als dit ophoudt, is het meteen weer woestijn.
Op zondag naar Palo Verde. Tevoren maakten we ons zorgen over onderdak, maar dat viel reuze mee. We kwamen terecht op een trailerpark, waar we onze tent op een prachtplek neer konden zetten. 's Avonds zelfs een vuurtje gestookt, zoals het hoort bij kamperen in de USA.
Het was wel een heel koude nacht en een lek matje helpt ook niet. Hierna een lange, eenzame weg naar Brawley. De eerste 40 km klommen vervelend. Eerst omhoog, dan stukje minder omlaag, dan weer omhoog etc. Als we boven zijn is het uitzicht op de Algodones-zandduinen geweldig. Het is nog wel 20 km fietsen voor we er zijn. Het gele zand loopt letterlijk over de weg. Er wordt ook veel met buggy's in de duinen gecrosst.
Als we de dag erop naar El Centro fietsen, passeren we het laagste punt van onze route: 199 feet onder zeeniveau. El Centro is weer eens een grotere plaats, waar we bij de Walmart op zoek kunnen naar foute Kersttruien. Hier doen we onze versleten tent bij de vuilnis omdat we die niet meer nodig hebben.
De weg naar Ocotillo is de slechtste die we tot nu toe gehad hebben. Vol ribbels, gaten en stenen. We hebben nog een poging gedaan om illegaal over de I-8 te fietsen, maar de Highway Patrol snapte ons al na 300 m en toen konden we weer terug. Ocotillo stelt niets voor, maar er is een 'motel' met twee kamers. In town zijn naast elkaar het postkantoor, de brandweer en het communitycenter. En dat was het dan op een paar huizen na.
Gisteren hadden we een zware dag. We klommen bijna 1000 m met gemiddeld 5%. Dat is op zich nog wel te doen, maar de zware tegenwind zorgde ervoor dat we ook stukken hebben gelopen. Vandaag kon er niet gefietst worden vanwege een westerstorm en regen(!). De verwachting voor morgen is beter en als het mee zit, zijn we over twee dagen in SD.
Groetjes,
Theo en Hanny
-
11 December 2015 - 23:11
Lenie:
Het einde in zicht....bijzonder hoor. Als ik de kaart bekijk neem ik mijn petje af!
Geniet van het laatste stuk, hopelijk met mooi weer, goede wegen en zonder lekke band. -
12 December 2015 - 15:14
Timo:
Succes met de laatste loodjes! Moet een mooi gevoel zijn geweest om die tent weg te gooien... -
12 December 2015 - 16:27
Egbert En Ulla:
Hallo Theo en Hanny,
Het einde nadert, de eerste acties hierop zijn ondernomen: tent weggooien, kijken naar een foute kerstoutfit...Hoe bijzonder moet het zijn.... onder de kerstboom thuis terug te kijken op het avontuur in de VS! Wij zijn wel (een klein beetje) jaloers op jullie.
Houd nog even vol!!!
hartelijke groet,
Egbert en Ulla -
12 December 2015 - 19:06
Miny Potze:
Nou, de laatste loodjes dus.
Ik vind het ongelooflijk wat jullie hebben gepresteerd. En je huwelijk ook nog intact neem ik aan!
Hier zul je toch tot in lengte van dagen met veel plezier op terug kijken.
Hanny, tot ziens in januari of februari op de leesclub!
Hartelijke groeten,
Miny -
12 December 2015 - 20:17
Nol En Ans:
Hoi Theo en Hanny,
We scharen ons bij de vorige bewonderaars: wat zal het goed aanvoelen om het einde te naderen van zo'n grandioze onderneming.
Zo'n start van de 3e levensfase is veelbelovend voor de komende jaren!
Bewondering en hulde voor deze topscoorders!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
